Grand Canyon

Nevada al meteen ingeruild voor Arizona. Op weg naar de Grand Canyon zagen we het landschap veranderen. We kwamen van de woestijn plotseling terecht in een groene, bosrijke omgeving. Op slag waren we in de Ardennen beland. De temperatuur zakte ook tot een aangename zomerse warmte. Gestopt in Williams voor brunch bij onze goeie vriend Denny’s en daar snel het verslagje van de vorige dag online gezet.

P. dacht al aan de helicoptervlucht die eraan kwam en bedacht dat het een goed idee zou zijn om een lichte maaltijd te nemen. Tot hij de kaart voorgeschoteld kreeg. Het werd opnieuw een bord vol spek, eieren, ham, worst, toast, een soort rösti en pancakes met maple sirup. J.W. beperkte zijn bord tot een paar items daarvan. P. zou er al gauw spijt van krijgen, want zenuwen hadden zich al in zijn buikje genesteld, en met al dat eten… Gelukkig had J.W. wat medicijnen mee. Om zijn maagje wat te kalmeren kon P. kiezen uit motilium of een pilletje tegen reisziekte. Het werd beiden. En ze zouden hun werk doen.

De Grand Canyon ligt midden in dat heel bosrijk gebied. Hier is het programma vorige week nog een beetje aangepast. Een nachtje geboekt aan de rand van de Grand Canyon, in de Bright Angel Lodge, in plaats van anderhalf uur verder in Flagstaff. Weinig comfort, geen eigen badkamer, airco, tv of internet, maar wel enorm goed gelegen. Een mini center parcs aan de rand van de Canyon.

We stapten de auto weer in en reden naar de helihaven van de Grand Canyon, voor de ‘Imperial Tour’ van Papillon. Daar moesten we eerst een filmpje met veiligheidsinstructies bekijken en een half uurtje later mochten we de helicopter in. Samen met vier Duitsers (ach ja, het kan niet allemaal meevallen he).

We stegen op, op de tonen van ‘Beautiful Day’ van U2. Ons hart bonkte door onze keel en ons hoofd werd licht. We vlogen eerst over de bossen. Bomen zo ver het oog kon zien. Ongelooflijk. En plotseling vanuit het niets was de Canyon daar, werkelijk impressionant. Er zijn haast geen woorden voor. Vijftig minuten lang mochten we vanuit de lucht genieten van dit wereldwonder.

Terug met onze voetjes op vaste grond deden we nog een parcours langs de rand van de Canyon (‘Hermits Rest’), een deel met de bus en een deel te voet. We stopten aan een aantal viewpoints, namen uitgebreid de tijd voor foto’s en genoten van een magnifieke zonsondergang.

Check onze nieuwe foto's (van gisteren en vandaag).

Morgen Lake Powell

Joshua Tree - Laughlin

Geen internet in Laughlin, vandaar een verslagje de ochtend nadien ;-)

Van Palm Springs afscheid genomen met een (gratis!) ontbijtje bij het zwembad in het hotel. Toast, muffins, boterkoeken, eitjes, fruit en cornflakes, ideaal. We konden er weer helemaal tegen!

Een flinke rit in de auto richting Laughlin. Onderweg het Joshua Tree Park bezocht, maar wel onze eerst onze tankbeurt. P. zou dat eventjes voor elkaar krijgen, maar was al snel aan het sukkelen. Er kwam maar geen brandstof uit de tank. De man achter de kassa had blijkbaar medelijden met ons en kwam naar buitengelopen om te zeggen dat je eerst op een startknop moest duwen.

Het Joshua Tree National Park is een uitgestrekt park vol Joshua trees: een speciale boomsoort met bladeren die lijken op cactussen. Heel bijzonder.

Op weg naar Laughlin een stukje over de route 66 gereden. California ingeruild voor Nevada. Onderweg ook enkele zoutvlaktes gepasseerd. Voor het eerst is ook P. achter het stuur van de huurauto gekropen, vooralsnog zonder schade! ;-)

En dan Laughlin. Het is een soort mini-Las Vegas langs de oevers van de Colorado. Maar dan een slecht afkooksel ervan. Niet meer dan een straat kitcherige hotels midden in een broeierige woestijn. Het was er enorm heet, de buitenlucht voelde alsof er constant een reuzegrote haardroger op je was gericht.

Ons hotel was een van die cheesy hotels: ‘Tropicana Express Hotel and Casino’. Het liep er vol van de gokkende bejaarden. We dachten dat we in een rusthuis waren beland. Zelfs een mooi uitzicht was ons niet gegund. Onze kamer keek niet uit over het zo mogelijk nog protseriger hotel aan de overkant (de ‘Colorado Belle’, in de vorm van een grote stoomboot) maar op de parkeergarage.

Even langs de Coloradorivier gereden en gewandeld maar dan al snel de koelte van een Outlet shopping mall opgezocht, waar J.W. een nieuwe zonnebril kocht (de anders altijd heel ordelijke J.W. – ahum- was vandaag zijn zonnebril kwijtgespeeld) en P. een levi’s broek, voor een prikje. Gegeten in de Panda Express, een soort MacDo voor Chinees. Met een gelukskoekje als dessert. J.W mag avontuur verwachten in zijn leven (we gokken binnekort al), en P. kreeg een wijze levensles voorgeschoteld (“Be willing to admit that you may be wrong. You’re only human”). Indeed!

De volgende ochtend vertrokken richting Grand Canyon! Helicoptervlucht straks. Wellicht geen internet daar in de buurt, dus tot… ;-)

Los Angeles – Palm Springs

Goed geslapen (wakker geworden net voor de wekker afliep). ‘s Ochtends naar Los Angeles getrokken. Eerst de Disney Concert Hall bezocht. Een architecturaal pareltje. Het is opgebouwd uit metalen platen die samen een openbloeiende roos voorstellen. Een origineel idee, die metalen platen, maar je voelde de hitte er werkelijk vanaf stralen. Een bewaakster maande ons aan er niet te dicht tegen te lopen. Het schijnt ook dat er in de buurt opvallend veel auto-ongelukken gebeuren, door de weerkaatsing van het zonlicht.

Dan naar het Getty Center. Een museum gebouwd op een heuvel rond Los Angeles. Gebouwd op kosten van ene Paul Getty, een steenrijke oliemagnaat die erop stond dat het museum gratis toegang moet bieden. Je betaalt wel 15 dollar parking (we hebben ons trouwens op die paar dagen tijd al blauw betaald aan parking). Je parkeert je auto beneden en gaat dan met een tram naar boven. Een prachtig gebouw, met een fabuleus uitzicht. We zagen in de verte ook wel een enorme rookpluim, het leek op een ontplofte atoombom, maar wellicht gaat het om de Californische bosbranden.

De auto ingesprongen en twee uurtjes gereden naar Palm Springs, midden in de Californische woestijn. We aten voor het eerst in een typische Amerikaanse Diner ‘Denny’s’ (spek, eieren, worstjes, pancakes en fruit). Dan de tramway. We verwachtten ons opnieuw aan een gezapig treintje, maar kregen een heuse kabelbaan met ronddraaiend platform die ons honderden meters stijl omhoog voerde. P. voelde zijn hoogtevrees opborrelen en sloot af en toe eens de oogjes. Boven een wandeling gemaakt door het bos en een paar prachtige foto’s gemaakt van het panoramische zicht.

Terug op hotel nog tijd genomen voor een heerlijke late night swim. Het bleef heel erg warm.

Check gerust onze nieuwe fotoreeks ;-)

Morgen trouwens Joshua Tree National Park, op weg naar Laughlin (we trekken naar Nevada!)

P.

Los Angeles

Na een welverdiende nachtrust, vrij vroeg wakker geworden. En voor P. was dat wel heel vroeg: 2u45 plaatselijke tijd. Hello jetlag! Om de tijd te doden de krant online gelezen, tot J.W. rond 6u ook zijn oogjes opende.

Walmart opgezocht voor de eerste inkopen. Een koelbox voor in de auto (een goedkope versie, lees verder…) en een nieuw maatje voor onderweg (Tomtom).

Dan de klassiekers: Holywood boulevard, met de walk of fame (met de sterren) en het Kodak Theatre (waar de Oscars worden uitgereikt). Een ritje langs Sunset Boulevard, Rodeo Drive en Beverly Hills.

Dan naar Venice beach gereden. Bleek een zalig strand te zijn. Een klein stukje ervan wordt ‘muscle beach genoemd’ ahum ;-) Heerlijk van het zonnetje en het prachtige uitzicht genoten (van de zee bedoel ik). P. ook gespeeld in de golven.

Dan terug naar het hotel voor een douche-stop. De koelbox mee naar boven genomen, en de handvaten bleken niet zo stevig want de koelbox vloog in de gang op de grond, met een grote plas vol ijsblokken tot gevolg. Tot overmaat van ramp ging 5 seconden later de lift open en daaruit stapt niemand minder dan de hotelmanager himself. Stel onze rode kaken voor. Hij direct iemand van het schoonmaakpersoneel opgetrommeld om de boel op te ruimen.

Het zand van tussen onze tenen (en euh…) gespoeld en klaargemaakt om opnieuw de stad in te trekken en een hapje te gaan eten.

De eerste fotootjes staan ook online ondertussen ;-)

Tomorrow: Palm Springs

P.

Goed aangekomen!

Een lange dag reizen achter de rug. Bij het krieken van de dag met taxi De Veylder naar de luchthaven gereden (waarvoor nogmaals dank).

Duidelijk dat de US-Open tennis volgende week begint, want in zaventem stootten we al gauw op oud-speler (en nu journalist) Filip Dewulf en één-journaliste Inge Van Meensel, medepassagiers op onze vlucht naar New York.

Een modern Continental Airlinesvliegtuig (wat helaas niet kon gezegd worden van het cabinepersoneel), met een eigen touchscreen-schermpje voor elke passagier. Uit een uitgebreide catalogus films, series en muziek, hebben we ons eerst gewaagd aan Duplicity (met Julia Roberts). Dit na een kwartier stopgezet wegens volstrekt onvolgbaar en saai. Dan maar iets luchtigers: My life in ruins (de opvolger van My big fat greek wedding) en – vergeef ons onze zonden – Hannah Montana The Movie.

Wat de vliegtuigcatering betreft:

-Verwelkomd met een koffie vergezeld van een – zoals het een ontbijt betaamt - heerlijk zakje gezouten pretzels :-s

-Als lunch een lasagne (JW) of Kip met rijst (P) – met écht bestek (safety, anyone?)

-Als 4-uurtje een broodje ham & cheese met een zakje chips on the side

Een onzachte landing in New York later mochten we aan de mannen van homeland security uitleggen wat we in the land of the free kwamen doen.

Drie uurtjes later zaten we op de vlucht naar Los Angeles. Een kleiner vliegtuig. Even bang afwachten, maar het bleek dan toch opnieuw eentje met touchscreentjes :-D

In LA de huurauto gaan afhalen. Zoals verwacht probeerden ze ons een groter model aan te smeren, maar de auto die we mochten kiezen was zeker ruim genoeg voor ons tweetjes! Foto’s volgen later ;-)

Nu een beetje groggy in het hotel aangekomen, we zijn dan ook al 24u op ;-)

Lekker slapen straks, en morgen een dagje Los Angeles!

JW & P

Adios!

Zo, de koffers zijn gepakt, nog enkele uurtjes te gaan. Morgen een heel lange dag voor de boeg. Om 6u opstaan in Gent en om 18.24u plaatselijke tijd aankomen in Los Angeles (dat is 3.24u Belgo-tijd). Dan nog bagage ophalen, autootje oppikken en naar het hotel rijden.

Bye the way, voeg aan mijn onheilslijstje van hieronder nog maar aan toe dat we boven New York vliegen op 11 september en dat er berichten zijn over orkaan Bill die volgende week in de streek wordt verwacht...

Bij leven en welzijn, see you when we get back, mét of zonder Mexicaanse griep in onze valies!

P.

Thelma & Louise achterna!

Een dik jaar geleden bracht het lot J.W. en P. rond dezelfde tafel. Reizen bleek een gemeenschappelijke interesse. En zo werden al gauw plannen gesmeed. Eerst een dagtripje Nederlands natuurpark, waar ze rustig dobberend met hun kano plotseling terecht kwamen tussen enkele vrachtschepen. Zonder kleerscheuren doorgekomen, de moed niet laten zakken. Een tripje Venetië volgde. In april werd ook Madrid aan een grondig onderzoek onderworpen en goedgekeurd.

En zo rijpte het idee... voor een reis naar de USA.

Het plan werd concreet: 16 dagen Westkust zou het worden. Een bezoekje aan het Connections-reisbureau later was alles in kannen en kruiken. Vrienden en familie werden op de hoogte gebracht en de suggestieve opmerkingen ontkracht (neen, ze zijn echt geen koppel!).

P. kwam op het idee om hun route op een internetforum te plaatsen, op zoek naar interessante tips. Het werd een gemengd succes. Reacties met interessante tips werden afgewisseld met reacties als (quote): 'Annuleren en zelf alles boeken en route samenstellen, dat is het enige advies dat ik zou geven. Er zitten zoveel dingen in die veranderd moeten, dat opnieuw beginnen het handigst is.'

Tot overmaat van ramp viel een piloot van Continental Airlines op eenzelfde vlucht morsdood, brak een bosbrand uit in Californië, stortte een helicopter neer aan de Grand Canyon en viel aan Death Valley een slachtoffer door uitdroging.

Maaaaar... J.W. en P. lieten zich niet van hun stuk brengen en planden lustig verder. De auto werd geboekt, net als een helicoptervlucht boven de Grand Canyon en een bezoekje aan de Alcatraz-gevangenis.

En zo kreeg de trip uiteindelijk vorm. Dit wordt hun reisroute:

do	27/08/2009	Brussel	Los Angeles
vr	28/08/2009	Los Angeles	Los Angeles
za	29/08/2009	Los Angeles	Palm Springs
zo	30/08/2009	Palm Springs	Laughlin
ma	31/08/2009	Laughlin	Flagstaff
di	1/09/2009	Flagstaff	Lake Powell
wo	2/09/2009	Lake Powell	St. George
do	3/09/2009	St. George	Las Vegas
vr	4/09/2009	Las Vegas	Visalia
za	5/09/2009	Visalia	Modesto
zo	6/09/2009	Modesto	San Francisco
ma	7/09/2009	San Francisco	San Francisco
di	8/09/2009	San Francisco	Santa Maria
wo	9/09/2009	Santa Maria	Oxnard
do	10/09/2009	Oxnard	Los Angeles
vr	11/09/2009	Los Angeles	Brussel

En toen kwam nog het idee van dit blogje. In de hoop dat er op die af te leggen3.700km wat tijd zal zijn om nu en dan eens een berichtje te posten over hun avonturen.

Nog een kleine week te gaan...