Nevada al meteen ingeruild voor Arizona. Op weg naar de Grand Canyon zagen we het landschap veranderen. We kwamen van de woestijn plotseling terecht in een groene, bosrijke omgeving. Op slag waren we in de Ardennen beland. De temperatuur zakte ook tot een aangename zomerse warmte. Gestopt in Williams voor brunch bij onze goeie vriend Denny’s en daar snel het verslagje van de vorige dag online gezet.

P. dacht al aan de helicoptervlucht die eraan kwam en bedacht dat het een goed idee zou zijn om een lichte maaltijd te nemen. Tot hij de kaart voorgeschoteld kreeg. Het werd opnieuw een bord vol spek, eieren, ham, worst, toast, een soort rösti en pancakes met maple sirup. J.W. beperkte zijn bord tot een paar items daarvan. P. zou er al gauw spijt van krijgen, want zenuwen hadden zich al in zijn buikje genesteld, en met al dat eten… Gelukkig had J.W. wat medicijnen mee. Om zijn maagje wat te kalmeren kon P. kiezen uit motilium of een pilletje tegen reisziekte. Het werd beiden. En ze zouden hun werk doen.

De Grand Canyon ligt midden in dat heel bosrijk gebied. Hier is het programma vorige week nog een beetje aangepast. Een nachtje geboekt aan de rand van de Grand Canyon, in de Bright Angel Lodge, in plaats van anderhalf uur verder in Flagstaff. Weinig comfort, geen eigen badkamer, airco, tv of internet, maar wel enorm goed gelegen. Een mini center parcs aan de rand van de Canyon.

We stapten de auto weer in en reden naar de helihaven van de Grand Canyon, voor de ‘Imperial Tour’ van Papillon. Daar moesten we eerst een filmpje met veiligheidsinstructies bekijken en een half uurtje later mochten we de helicopter in. Samen met vier Duitsers (ach ja, het kan niet allemaal meevallen he).

We stegen op, op de tonen van ‘Beautiful Day’ van U2. Ons hart bonkte door onze keel en ons hoofd werd licht. We vlogen eerst over de bossen. Bomen zo ver het oog kon zien. Ongelooflijk. En plotseling vanuit het niets was de Canyon daar, werkelijk impressionant. Er zijn haast geen woorden voor. Vijftig minuten lang mochten we vanuit de lucht genieten van dit wereldwonder.

Terug met onze voetjes op vaste grond deden we nog een parcours langs de rand van de Canyon (‘Hermits Rest’), een deel met de bus en een deel te voet. We stopten aan een aantal viewpoints, namen uitgebreid de tijd voor foto’s en genoten van een magnifieke zonsondergang.

Check onze nieuwe foto's (van gisteren en vandaag).

Morgen Lake Powell