Geen internet in Laughlin, vandaar een verslagje de ochtend nadien ;-)

Van Palm Springs afscheid genomen met een (gratis!) ontbijtje bij het zwembad in het hotel. Toast, muffins, boterkoeken, eitjes, fruit en cornflakes, ideaal. We konden er weer helemaal tegen!

Een flinke rit in de auto richting Laughlin. Onderweg het Joshua Tree Park bezocht, maar wel onze eerst onze tankbeurt. P. zou dat eventjes voor elkaar krijgen, maar was al snel aan het sukkelen. Er kwam maar geen brandstof uit de tank. De man achter de kassa had blijkbaar medelijden met ons en kwam naar buitengelopen om te zeggen dat je eerst op een startknop moest duwen.

Het Joshua Tree National Park is een uitgestrekt park vol Joshua trees: een speciale boomsoort met bladeren die lijken op cactussen. Heel bijzonder.

Op weg naar Laughlin een stukje over de route 66 gereden. California ingeruild voor Nevada. Onderweg ook enkele zoutvlaktes gepasseerd. Voor het eerst is ook P. achter het stuur van de huurauto gekropen, vooralsnog zonder schade! ;-)

En dan Laughlin. Het is een soort mini-Las Vegas langs de oevers van de Colorado. Maar dan een slecht afkooksel ervan. Niet meer dan een straat kitcherige hotels midden in een broeierige woestijn. Het was er enorm heet, de buitenlucht voelde alsof er constant een reuzegrote haardroger op je was gericht.

Ons hotel was een van die cheesy hotels: ‘Tropicana Express Hotel and Casino’. Het liep er vol van de gokkende bejaarden. We dachten dat we in een rusthuis waren beland. Zelfs een mooi uitzicht was ons niet gegund. Onze kamer keek niet uit over het zo mogelijk nog protseriger hotel aan de overkant (de ‘Colorado Belle’, in de vorm van een grote stoomboot) maar op de parkeergarage.

Even langs de Coloradorivier gereden en gewandeld maar dan al snel de koelte van een Outlet shopping mall opgezocht, waar J.W. een nieuwe zonnebril kocht (de anders altijd heel ordelijke J.W. – ahum- was vandaag zijn zonnebril kwijtgespeeld) en P. een levi’s broek, voor een prikje. Gegeten in de Panda Express, een soort MacDo voor Chinees. Met een gelukskoekje als dessert. J.W mag avontuur verwachten in zijn leven (we gokken binnekort al), en P. kreeg een wijze levensles voorgeschoteld (“Be willing to admit that you may be wrong. You’re only human”). Indeed!

De volgende ochtend vertrokken richting Grand Canyon! Helicoptervlucht straks. Wellicht geen internet daar in de buurt, dus tot… ;-)